Open hiring: hoop op de arbeidsmarkt

Iedereen aannemen die zich aanmeldt, zonder daarbij lastige vragen te stellen. Deze Rotterdamse supermarktmanager doet het. Open hiring heet dit fenomeen. Het type sollicitant dat zich normaal laat afschrikken door een sollicitatiegesprek, wordt door open hiring wél aan een baan geholpen. Volgens Aaltje Vincent, bestsellerauteur en expert op het gebied van solliciteren, draait de traditionele sollicitatieprocedure nog altijd om de werkgever. Aaltje pleit er juist voor om de kandidaat centraal te stellen; iets wat gebeurt met open hiring.

Greyston Bakery, een Amerikaanse sociale onderneming, is een pionier op het gebied van open hiring. Greyston werd opgericht in 1982 in The Bronx. The Bronx werd in de jaren ’70 en ’80 zó geteisterd door branden dat de wijk bestond uit zwartgeblakerde panden en ruïnes; het stond bekend als warzone. Nog steeds is The Bronx het armste stadsdeel van New York. Dat was in de jaren ’80 niet minder. Veel mensen wilden wél werken, maar kregen die kans niet. De Boeddhist Bernie Glassman wilde deze mensen hoop geven; kansen creëren om de negatieve spiraal te doorbreken. Zo begon hij Greyston Bakery; hij nam zonder vragen te stellen iedereen onvoorwaardelijk aan. Dat concept is door Greyston en de Start Foundation inmiddels ook geïntroduceerd in Nederland.

Geen sollicitatieprocedure

Aaltje Vincent is enthousiast over open hiring: “Ik zou zeggen tegen werkgevers: introduceer het waar het kan. Voor de sollicitant zijn er geen nadelen. Je wordt niet op een weegschaaltje gelegd, maar je krijgt de kans. Ga het dan maar laten zien als werknemer!” Sommige bedrijven koppelen open hiring aan een soort open huis: potentiële werknemers mogen dan langskomen en kunnen informeel kennis maken met de werkzaamheden en de bedrijfscultuur. “Als het ze dan nog steeds leuk lijkt, dan zeg als werkgever gewoon: welkom! Dit is zelfselectie: de mensen die het niets lijkt, zijn dan al afgehaakt. Maar de mensen die overblijven zijn juist goed geïnformeerd en extra gemotiveerd.”

Je wordt niet op een weegschaaltje gelegd, maar je krijgt de kans

Medewerkers die aangenomen zijn door open hiring roemen zelf de open cultuur van de bedrijven waar ze werken, blijkt uit onderzoek van de Vrij Universiteit (VU). Ze mogen zijn wie ze willen zijn, terwijl ze dat in hun vorige banen vaak niet konden. Een werkgever die meedeed aan een pilot van de Start Foundation geeft toe dat hij voorheen wel eens mensen weigerde op basis van uiterlijk. “Over mensen vol met tatoeages, oorbellen, piercings dacht ik: die kunnen we hier niet hebben. (…) Maar het zijn wel mensen die goed hun best doen en dus ook een kans verdienen.”

Het sollicitatiegesprek

Zorgt het ontbreken van een sollicitatiegesprek niet voor verkeerde matches? Volgens Aaltje is het sollicitatiegesprek in het algemeen nuttig, maar niet voor deze doelgroep. Open hiring is ideaal voor het type mens dat het niet fijn vindt om vragen te stellen. Het type mens dat niet doorgezaagd wil worden tijdens een sollicitatiegesprek of bevraagd wil worden op een gat in zijn cv. Of zoals een sollicitant zei: voor de mensen die, net zoals zij, solliciteren “doodeng” vinden. Onzekerheid en spanning weerhoudt deze personen ervan om te solliciteren, maar door open hiring worden ze toch aan een baan geholpen.

Over mensen vol met tatoeages, oorbellen, piercings dacht ik: die kunnen we hier niet hebben

Met open hiring is er veel aandacht voor de mens achter de kandidaat. Mensen hoop geven, dat is het doel van open hiring. “Hoop op een beter leven is wat alle mensen drijft als ze gaan solliciteren,” aldus de sollicitatie-expert, “maar in het traditionele sollicitatieproces wordt dat vaak vergeten door de werkgever.” Het gaat bijvoorbeeld fout in het sollicitatiegesprek: “Vaak lijkt dit meer op een sollicitatieinterview. De werkgever hoort de sollicitant uit, maar die blijft vervolgens zitten met zijn vragen. De meeste sollicitanten veranderen van baan, dus voor hen staat er veel op het spel.” Sollicitanten moeten daarom ook de werkgever kunnen uithoren: kan hij dat betere leven waar ze naar streven waar maken? Aaltje pleit er al langer voor om de sollicitant centraal te stellen in het hele proces. Dat deed ze onder andere in de podcast ‘Liefde in Bedrijf’ waar ze recent te gast was. Aaltje noemt dit de candidate experience 3.0. Open hiring sluit hier naadloos op aan.  

Of open hiring altijd in alle situaties werkt is de vraag, maar het is een goede manier om mensen hoop te geven die alle hoop op een baan hebben opgegeven. Los daarvan moet de werkgever de sollicitant altijd centraal stellen in de sollicitatieprocedure. Open hiring past daar perfect bij, maar er zijn dus meer manieren om mensen hoop te bieden tijdens het solliciteren.